Τα χαρούπια καταναλώνονται από τα αρχαία χρόνια από τους λαούς της Μεσογείου. Η χαρουπιά ήταν γνωστή στους αρχαίους Έλληνες οι οποίοι την καλλιεργούσαν για τους καρπούς της.

Το χαρούπι λέγεται και «ψωμί του Αγίου Ιωάννη του Βαπτιστή» γιατί, σύμφωνα με ένα θρύλο, ο προφήτης Ιωάννης το έτρωγε όσο ήταν ασκητής στην έρημο.

Ο καρπός της χαρουπιάς έθρεψε πολλούς λαούς σε περιόδους πολέμων και υποσιτισμού, γεγονός που αποδεικνύει την υψηλή διατροφική του αξία.

Στη λαϊκή ιατρική χρησιμοποιούσαν το χαρουπόμελο για τα παιδιά που έπασχαν από βρογχίτιδα ή κοκίτη. Επίσης τα έβραζαν μαζί με ξερά σύκα και σταφίδες και το έπιναν ως αντιβηχικό φάρμακο.

Σήμερα ολοένα και περισσότεροι καταναλωτές προσθέτουν το χαρουπόμελο στην καθημερινή διατροφή τους ως εναλλακτικό προϊόν διατροφής για τόνωση και ευεξία.